سجاد سالاروند ، مرد ایمان و اراده

سجاد سالاروند کوهنوردی که در همه جای جهان شناخته شده است و آوازه‌اش در میان کوهنوردان حرفه ای دنیا به عنوان سومین معلول فوق حرفه ای دنیا پیچیده است.

 او معتقد است که : “بزرگ‌ترین معلولیت، محدودیت ذهن است. اگر جسم سالم داشته باشید، ولی ذهن‌تان محدود باشد، شما معلولید :”

 او در سال ۱۳۶۱ در شهرستان دورود استان لرستان چشم به جهان گشود و بختیاری زاده است. دورود  در دامنه های زیبا ی اشترانکوه قرار دارد،  او اشترانکوه  و زندگی در دامنه های آن را علت علاقه اش به کوهنوردی می داند.

 زندگی سجاد  در کودکی به علت مجاورت  خانه‌شان با  پادگانی که محل خدمت پدرش است، متفاوت می شود . و  او از  همان کودکی روحیه نظامی پیدا می کند و در این رابطه چنین می گوید : «همه اتفاقات مرتبط به هم هستند. نمی‌دانم؛ شاید برای کسی اتفاق افتاده باشد یا نه. ولی گاهی چیزی را که ما اکنون می‌آموزیم ممکن است سال‌ها به کارمان نیاید ولی یک‌ باره تنها وسیله نجات مان همین شود که روزی یاد گرفته‌ایم.”

او هر روز با شنیدن صدای صبحگاه سربازان ، لباس های ورزشی  و کتانی هایش را می پوشد وهمگام با سر بازان و همنوا با مارش نظامی دور فضای خانه سازمانی‌ شان می‌دود. این آغازی کودکانه برای ورزش حرفه ایش می شود. اما ماجرای عشق او به ‌کوهنوردی حکایتی دیگر است ، بازی او روی دامنه کوه و تصویر ذهنی سجاد از دیدن صحنه ی زیبا مورچه‌ هایی که در یک خط  از کوه‌ بالا می‌روند ، و همچنین  کوهنوردان شاد و با نشاطی که هر روز با لباس های رنگانگ برای صعود به قله ی اشترانکوه می‌آیند و از کوه  بالا می روند ، باعث می شود تا سر انجام او در حدود  ۱۴ سالگی ، کوهپیمایی را آغاز می کند . و این چنین عاشقانه ای  زیبا در زندگی اش رقم می خورد  .

 اما غیرمنتظره‌ ترین اتفاق زندگی‌اش زمانی رخ می دهد که در بزرگراه تهران – کرج ، خودرویی با سرعت زیاد از پشت با اتومبیلش برخورد می کند و خودرو او ،  به سمت گارد ریل منحرف می شود و بر اثر آن یک پا از مچ وپای دیگر از ساق قطع می شود . گر چه پاهایش به خاطر حرفه ای که دارد خیلی  برایش مهم هستند و از دست رفتن پاها یعنی از دست دادن تمام رویا ها ی کسی که پاهایش ابزار موفقیت اوست ، اما او کسی نیست که با معلولیت پا پس بکشد ، اصلا ” او معلولیت را محدویت ذهن می داند و برای همین  در هفته دوم پس از جراحی در پاسخ  خانم روان پزشکی که برای مشاوره اش آمده بود میچ گوید : ” برای چه باید مشاوره ببینم ؟ حکمت خدا این است که من ۳۴ سال پا داشته باشم و بعد از آن بدون پا زندگی کنم. پاهایم امانتی بود از طرف خدا که خودش داد و خودش هم گرفت.» دکتر می رود و شماره تماس می گذارد ، که اگر لازم شد، با او تماس بگیرم. حالا که بیش از دو سال از آن روز می‏گذرد، هنوز با او تماس نگرفته ‏ام .”

او بعد از جراحی در بیمارستان ، به دوستان و خانواده اش و مهم تر از همه به خودش  قول می دهد که ورزش را کنار نگذارد و خیلی زود به کوهنوردی باز گردد .

 این عزم راسخ و روحیه قوی و شجاعانه او  باعث می شود که ، درست ۴۵‌ روز بعد از تصادف، درست در زمانی که پاهایش هنوز کاملا” بهبود نیافته  و بخیه ها کشیده نشده و هنوز پروتز  ندارد ، به کمک دوستان کوهنوردش ، سوار بر اسب ، قله شاه پیل مرزن آباد واقع در  جاده چالوس را فتح  می کند ..

 قله ی دماوند را هم ، ۱۵ ماه پس از آن حادثه فتح می کند ، اما این بارفتح دماوند با وجود معلولیت برایش معنا و مفهومی دیگر دارد زیرا هم دو پای خود را از دست داده و هم نگرش و تفکرش  نسبت به پیرامونش تغییر کرده است . او می گوید : «من بار‌ها قله را صعود کرده بودم، ولی این‌بار خیلی متفاوت بود. هر بار که به آن بالا می‏رسیدم، فکر می‏کردم به آن بالا برسم و عکس بگیرم. این‌بار، اما هرازگاهی یک نگاه به آن پایین، یک نگاه به قله و یک نگاه به پاهایم می‌کردم. من آنجا بود که به عظمت خدا پی بردم.»

رفتار جسورانه و شجاعانه و اراده آهنین او در این کوهنوردی ،  باعث می شود که گروه مشهدی کوهنورد که از صعود به قله نا امید شده و بر گشته بودند با او برای فتح قله همراه شوند .

ازافتخارات این قهرمان ایرانی ، فتح قله دماوند ، صخره نوردی دیواره بیستون با ۴۰۰ – ۵۰۰ متر ارتفاع ، پله نوردی  برج میلاد در ۳۵ دقیقه ،، فتح قله علم کوه به ارتفاع ۴۸۵۰ متر از مسیر گرده آلمان ها ، فتح قله آرارات بام ترکیه به ارتفاع ۵۱۳۷ متراست.

شاهکار وی برای اولین بار  در ایران و جهان ، روی دیواره بیستون از رکوردهایی است که بزودی در کتاب مخصوص رکوردها ثبت خواهد شد ، چون این رکورد  ، با معلولیت و پاهای مصنوعی رخ داده است .

او می خواهد تا اورست را هم فتح کند او خود را مصمم کرده تا با تمرین  کافی در سال ۱۴۰۰ به این قله صعود کند ، بی شک ، اورست در برابر گام های استوار، این بزرگ مرد لرستانی سر تعظیم فرود خواهد آورد. لازم به ذکر است که او تمام قله هایی که فتح کرده را با پروتز وپنجه های کربنی  ایرانی انجام داده است . که این کار آگاهانه و داوطلبانه ی او به گفته خودش با توجه به شرایط اقتصادی کشور و جهت جلوگیری از سوء استفاده شرکت های خارجی مربوطه انجام گرفته و  قابل تقدیر است .

 این مرد بزرگ ایران زمین که ثابت کرد که نقص عضو ، نقص اراده نیست و همین دو پای مصنوعی برای اراده‌اش کافی است تا بلندترین قله‌های دنیا را یکی پس از دیگری صعود کند.

 به امید موفقیت سجاد در فتح قله اورست هیمالیا.