کوچینگ

شاید برایتان جالب باشد که بدانید کوچینگ از ورزش تنیس متولد شد؛ اما اگر میخواهید بدانید چرا و چگونه تبدیل شد به مفهومی که ما امروزه میشناسیم؟ در ادامه این مطلب از وب سایت هوش ثروت با ما همراه باشید.
جواب این سوال نزد کسی است به نام “تیموتی گالوی” که مربی تنیس بود.
چیزی که گالوی راجب شغل خود یعنی مربیگری میدانست این بود که یک مربی باید نحوه ضربه زدن به توپ، نحوه دست گرفتن راکت تنیس، نحوه ایستادن و… را به تیم خود آموزش دهد.
اما پس از مدتی گالوی متوجه شد گویا تلاش های نتیجه عکس میدهد؛ زمانی که اون شیوه‌ی ضربه زدن، نجوه ایستادن و قرار گرفتن پاها را به ورزشکاران آموزش میدهد، در بیشتر مواقع عملکرد آنها ضعیف تر میشود.
هرچه بیشتر نکات را میگفت و گوشزد میکرد، آنها بدتر میشدند.
در نهایت گالوی به فکر چاره کردن این مشکل افتاد؛ او تصمیم گرفت خود را به جای بازیکنان بگذارد.
او متوجه شد زمانی که مربی مشغول گفتن باید ها و نباید ها است، یک گفتگوی درونی رد ذهن بازیکن شکل میگیرد و بازیکن شروع به صحبت و قضاوت راجب ” خود ” میکند.
میتوان گفت این کشف گالوی آغازی برای شکل گیری تفکر کوچینگ بود.
گالوی این ” خودِ درون ” را به دو قسمت تقسیم کرده است: خودِ قضاوت کننده و خودِ انجام دهنده؛ که در مفهوم کوچینگ امروزی نیز بسیار مورد توجه قرار میگیرند.
خودِ قضاوت کننده آن بخشی از از ذهن است که دائما در حال ارزیابی و نظر دادن درباره ی عملکرد بازیکن است و او را بخاطر اشتباهاتش سرزنش میکند.
و خود انجام دهنده، آن قسمتی از ذهن ما است که تمایل به انجام دادن کار ها دارد مثلا اینکه به راکت ضربه بزند.
میتوان گفت داستان تنیس و گالوی بهترین مثال برای جا انداختن مفهوم کوچینگ است. در ادامه، گالوی کشف کرد زمانی که در حال امر و نهی به بازیکنان است و به آنها روش های ایستادن، ضربه زدن و… را آموزش میدهد، یک گفتگوی درونی بین خودِ سرزنش گر و خودِ انجام دهنده شکل میگیرد، که در کوچینگ امروزی نیز تمرکز زیادی را به این موضوع اختصاص میدهند.
زمانی که  این گفتگوی درونی آغاز میشود، بازیکن به جای تمرکز روی نحوه بازی، روی سخنان مربی تمرکز میکند؛ بنابر این به جای اینکه عملکردش را بهتر کند، به این فکر میکند که چکار کنم تا کمتر از سمت مربی سرزنش شوم، و این موضوع باعث افت بازیکن و منحرف شدن او از جریان بازی میشود.
این خود درون و گفتگوهای ذهنی دقیقا همان چیزی است که کوچینگ با آن سر  کار دارد.
گالوی با درک این مسئله شیوه کارش را تغییر داد، و به جای اینکه به شاگردانش بگوید چطور راکت را در دست بگیرند یا چطور پاهایشان را روی زمین بگذارند؛ به آنها توصیه میکرد فقط به توپ نگاه کنند و نحوه گرفتن راکت و قرار گرفتن پاهایشان روی زمین را بر اساس آنچه خودشان تشخیص میدهند انتخاب کنند.
و نتیجه فوق العاده بود، و گالوی مشاهده کرد چگونه با حذف سرزنش های بیرونی و گفتگوهای درونی، رشد و بهبود عملکرد بازیکنان رخ داد؛ زیرا بازیکن حین بازی تا حد زیادی آرامش داشت و تمام تمرکز خود را میتوانست روی بازی بگذارد.
بله این همان تاثیری است که کوچینگ با کار کردن روی طرز فکر و حذف کردن گفتگوهای درمانی انجام میدهد.
گالوی در کتابی به نام “بازی درونی تنیس” به سایر مربیان تنیس آموزش داد چگونه با حذف دستورات غیرضروری و گفتگوهای درونی، موجب آرامش ذهنی بازیکنان شده و گفتگو های درونی شان حذف میشود که در نهایت منجر به بهبود عملکرد آنها میشود.
گالوی در این کتاب خاطر نشان میکند؛ جنگیدن با حریف درونی یعنی شک ها، ترس ها و باور های محدود کننده به اندازه جنگیدن با حریف بیرونی اهمیت دارد.